سوال خود را از ما بپرسید!

درمان ارتودنسی سن خاصی ندارد ، و حتی در بعضی موارد درمان از ۴ سالگی آغاز میگردد که به شرایط خاص هر فرد و نوع ناهنجاری وی مرتبط است. اما بطور کلی توصیه میگردد که حداقل در حدود ۶-۷ سالگی اولین معاینه ارتودنسی انجام گردد. این معاینه زودهنگام باعث می گردد در صورت نیاز به درمان ، درمان در اولین فرصت ممکن انجام گردد ، که نتیجه این درمان زودهنگام هماهنگی بیشتر مراحل درمان و تغییرات رشد و نمو فرد می باشد.

ما وقتی احساس می کنیم که دندانی کمتر از یک سال می خواهد در دهان بیمار بماند ، درمانهای ما متفاوت می شود . اگر عفونت یا پوسیدگی شدیدی باشد ، دندان را از دهان خارج می کنیم یا اینکه پوسیدگی دندان را در حد محدود ترمیم کنیم تا زمان افتادن برسد.اگر فاصله ی افتادن دندان شیری و رشد دندان دائمی بیشتر از شش ماه تا یکسال باشد ما به سراغ درمانهای ترمیمی می رویم .

هرگونه درمان پروتز دندانپزشکی از جمله روکش و ایمپلنت باید بعد از ارتودنسی دندان ها انجام شود چون در مراحل درمان ارتودنسی موقعیت و روابط جفت شدن دندان ها تغییر میکند. در ضمن با ارتودنسی فضای مورد نیاز برای جایگزینی دندان ها بدقت تنظیم می شود و در نهایت درمان پروتز نتیجه بهتری خواهد داشت. در بعضی موارد فضای دندان از دست رفته با ارتودنسی بسته می شود.

گاهي در معاينه كودك بويژه كودك زير ۴ سال از همراهي و كمك والدين استفاده مي شود. آنها بايد كودك را آرام نگه دارند و اطلاع داشته باشند كه امكان گريه كودك وجود دارد. براي اين كودكان رابطه مهمي بين اضطراب والدين و ميزان همكاري كودك وجود دارد. بنابراين حضور يا عدم حضور والدين تا حدي به خط مشي و نظر دندانپزشك مربوط مي گردد.

كودك نياز دارد كه يك رژيم غذايي متعادل براي شكل‌گيري و تكامل دندانها داشته باشد، وي همچنين براي اينكه لثه‌اي سالم كه دندانها را در بر مي‌گيرد داشته باشد، نيازمند به داشتن يك رژيم غذايي كامل است. يك برنامه غذايي با مقادير بالاي كربوهيدرات مانند مواد قندي و نشاسته‌اي مي‌تواند براي كودك شما، ايجاد ريسك بالايي از نظر ابتلاي به پوسيدگي دنداني نمايد.

سفیدکردن (بلیچینگ) با جرمگیری کاملاً متفاوت است. در حقیقت جرمگیری برداشتن جرمهای چسبیده به سطوح خارجی دندانهاست که توسط اعمال فشار به روی جرمها انجام می شود و رنگ دندان از آنچه هست روشن تر نمی شود. درصورتی که بلیچینگ در اثر عوامل شیمیایی انجام می گیرد و رنگ دندان را از آنچه که هست روشن تر می کند.

بریج های ثابت می توانند برای جایگزینی دندان های ازدست رفته استفاده شوند و از دندان های اطراف برای حمایت استفاده کنند.بریجها برای ثابت ماندن در داخل دهان باید به دندانهای مجاور یا پایه ایمپلنت متکی باشند. معمولا برای آماده سازی باید دندانهای مجاور تراش خورده شوند تا بریج ساخته شده در لابراتور روی آن مستقر شود.
رعایت بهداشت بریجها و ناحیه زیر آن بسیار مهم است. بریجها علی رغم محاسنی که دارند در درازمدت تحلیل استخوان فک و لثه زیر آن را بدنبال دارند. این معایب به کمک ایمپلنت دندانی رفع می شود.

بعد از گذشت زمان زیادی از کشیدن یا افتادن دندان، استخوان فک و بافت نرم (لثه) دچار تغییراتی می شود. همچنین دندان های اطراف دندان از دست رفته جابجا می شوند. بنابراین برای ایمپلنت در چنین شرایطی حتما باید توسط یک دندانپزشک متخصص ایمپلنت معاینه شوید تا معلوم شود که قبل از شروع درمان نیاز به درمان های دیگر مانند پیوند استخوان و بافت نرم یا سینوس لیفت دارید یا خیر.

بعد از جراحی و کاشت ایمپلنت در استخوان فک، حدود 6 تا 24 هفته زمان لازم است تا جوش بخورد. بعد از اتصال موفق ایمپلنت به فک، ترمیم تاج دندان روی ایمپلنت نصب می شود. نصب روکش نهایی (پروتز تاج ایمپلنت) حدودا دو تا چهار هفته بعد از زمان جراحی دوم انجام می شود. (یک تا دو هفته برای التیام محل جراحی دوم و دو هفته برای ساخت پروتز توسط لابراتوار)

با اینکه هزینه ایمپلنت از بریج بیشتر است اما در طول زمان هزینه های کمتری را به فرد تحمیل می کند. در ایمپلنت دندان های اطراف بر خلاف بریج تراش نمی خورند و آسیبی به آن ها وارد نمی شود و احتمال پوسیدگی افزایش نمی یابد. همپنین ایمپلنت بر خلاف بریج چون در استخوان فک کاشته می شود از تحلیل استخوان جلوگیری می کند

طی درمان ارتودنسی دندان به علت دشواری در تمیز کردن دندان ها و افزایش حجم میکروبی دهان احتمال پوسیدگی افزایش می یابد . در افراد با بهداشت دهان ضعیف ممکن است لکه هایی روی مینای دندان ایجاد شود. در صورت رعایت دقیق بهداشت دهان طبق توصیه متخصص ارتودنسی و صرف وقت کافی برای مسواک زدن و نخ دندان پوسیدگی ایجاد نمی شود و سلامت دندان ها کاملاً در ارتودنسی حفظ خواهد شد.